ฉันได้เรียนรู้

ฉันได้เรียนรู้…. ทำไมหน่ะเหรอ…
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะแต่ฉันรู้อยู่แค่อย่างเดียวว่า การที่เรา คบ การที่เรารัก คนหลายๆคนไปเรื่อยๆ ไม่ใช่สิ่งผิด นี่นา มันกลับทำให้ฉันได้เรียนรู้ด้วยซ้ำ เรียนรู้เกี่ยวกับความรัก…
ฉันได้เรียนรู้ว่า : รักแรกก็เหมือนฟันน้ำนมที่วันหนึ่งต้องหลุดไปเพื่อรอฟันแท้เข้ามาแทนที่

ฉันได้เรียนรู้ว่า : รักเราไม่เก่าเลย
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คนที่รักกันจะเป็นอะไรอื่นไปไม่ได้ นอกจาก…คนที่รักกัน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : บางครั้งคนที่รักกัน ก็รักกัน จนโกรธกันไม่ลง
ฉันได้เรียนรู้ว่า : สำหรับคนที่เข้าใจชีวิต…คนที่รักกันก็ทะเลาะกันได้ “แต่สุดท้ายก็ดีกัน”
ฉันได้เรียนรู้ว่า : การที่คนที่รักกันทะเลาะกัน ไม่ได้แปลว่าพวกเค้าไม่มีความสุข
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คนที่รักกัน ยังไงก็รักกัน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คำว่า “แฟน” กับคำว่า “รักแท้” คนละคำกันแต่บางครั้งก็เป็นคำเดียวกัน ถ้าคุณเจอรักแท้กับแฟนของคุณ
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คนรักกันไม่จำเป็นต้องคุยกันตลอดเวลา
ฉันได้เรียนรู้ว่า : “ใครๆก็ผิดพลาดได้ในอดีต รวมทั้งคนรักของเรา”
ฉันได้เรียนรู้ว่า : อย่าเสียดายเวลากับรักไม่แท้ถือเสียว่าเวลาเหล่านั้น เป็นประสบการณ์ชีวิตให้เราค้นพบตัวเองมากขึ้น
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ความรักยืนยงต่อไปได้ไม่จบสิ้น ถ้ามีคำว่า "เห็นอกเห็นใจ” กัน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คนที่พูดว่า “ไม่มีใครรักคุณมากกว่าผม” สักวันเค้าอาจทิ้งคุณไป
ฉันได้เรียนรู้ว่า : วิธีตัดสินว่าผู้ชายผู้ชายคนไหนดีที่สุดเห็นจะต้องพึ่งสิ่งเดียว "เวลา”
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ไม่จริงที่ผู้ชายน้อยใจไม่เป็น และผู้หญิงขี้น้อยใจกว่าผู้ชายเสมอ
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คนที่อยู่ด้วยกันแต่ไม่มีใจให้กันท้ายที่สุดก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : อย่าใช้เหตุผลกับคนรัก แต่ใช้ความเห็นใจกับคนรัก
ฉันได้เรียนรู้ว่า : บางครั้งอารมณ์ที่หงุดหงิดก็หายไปหมดแค่ได้คุยกับคนที่เรารัก
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ความรักทำให้โลกสดใส จริงจริง
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ผู้ชายต่อสู้เพื่อให้ได้คนที่ตัวเองรักและต้องการ
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ถึงคนคนนึงจะดีเท่าไหร่ตรงสเป็กตามที่เราต้องการเท่าไหร่แต่ยังไงก็ไม่ใช่คนที่เรา

                        รัก…ก็เป็นได้แค่ คนที่เราได้เจอ แต่ยังไงก็ไม่ใช่คนที่เรารัก
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ฉันได้รู้ว่าอย่าลองใจคนรักด้วยการพูดถึงแฟนเก่า

                        ใช่…คุณได้รู้ว่า เค้ารักเรา แต่…เค้าเจ็บ
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คนรักถึงเกิดมาเพื่อรักเราแต่บางครั้งก็ไม่ได้เป็น "คนรักสำเร็จรูป”

เพราะฉะนั้นบางครั้งไม่อาจได้ดั่งใจเรา ต้องอาศัยการพูดและการปรับตัวเพื่อแก้ไขกัน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : เรามีวิธีบอกคนที่เรารักว่า บางครั้งบางเรื่องยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสม
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ถ้าเรายังเด็กจะคิดว่าฟันน้ำนม นั้นคือฟันตลอดไปของเรา

                        แต่เมื่อโตขึ้นจะรู้ว่าไม่ใช่ แต่ ณ เวลานั้นเรามักคิดว่า…ใช่
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ผู้หญิงหลายคนเจอประสบการณ์ตรงกัน

ผู้ชายที่จีบเราอยู่ดีดีก็หายไปเฉยๆเลย…งง…เค้าเป็นกันหลายคนนะ

ฉันได้เรียนรู้ว่า : ผู้ชายหลายคนเมื่อ “ต้องการ” จะพูดว่า “รัก”
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ไม่มีใครอกหักแล้วไม่เจ็บ เหมือนถอนฟัน

                        แต่วันหนึ่งก็หายแต่หายแล้วจะเป็นยังไงต่อ ค่อยว่ากัน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : มนุษย์เราต้องการความอบอุ่นและครอบครัว หลายคนเมื่อขาดตรงนี้พยายามหาสิ่งอื่น

                        มาชดเชย แต่จะพบว่ามันชดเชยกันไม่ได้ เพราะเป็นคนละเรื่องกัน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ถ่านไฟเก่าจะเกิดได้กับคนที่เลิกกันเพราะไม่เข้าใจกันแต่ยังรักกัน

                        แต่สำหรับคนที่เค้าเลิกกัน เพราะไม่รักกัน…”ถ่านไฟดับ”
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ดีแล้วที่เราได้เลิกกับคนที่เราไม่แน่ใจมาตลอด เ

                        เมื่อแผลหาย เราจะรู้ว่า เราทำถูกที่สุด
ฉันได้เรียนรู้ว่า :ความรักเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในชีวิตได้จริงจริง
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ความรัก…มันมีอยู่จริง
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ความรักเหมือนความสวย ซึ่งพระเจ้าไม่ได้ประทานมาให้คนทุกคน
ฉันได้เรียนรู้ว่า : สุดท้าย…รักก็คือรัก…ไม่รักก็คือไม่รัก
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ถ้ายังไม่รู้ว่าคุณต้องการใคร มิวิธีพิสูจน์ "เวลา”
ฉันได้เรียนรู้ว่า : คนที่ไม่พูดว่า “หึง” ไม่ได้แปลว่า “ไม่หึง”
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ผู้ชายบางคนไปจีบผู้หญิงอื่นเพียงเพื่อประชดแฟนตัวเอง ไม่ใช่เพราะชอบจริงๆ
ฉันได้เรียนรู้ว่า : ถ้ารักกันต้องคุยกันการคุยกันอย่างเปิดเผย ทำให้ไม่พะวงกัน นั้นแหละดีที่สุด
ฉันได้เรียนรู้ว่า : บทสรุปของความรักไม่ใช่การแต่งงาน นั้นเป็นตอนจบของละครเรื่องนึง

 

แต่บทสรุปของความรัก คือ "การที่เราสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกัน เติมเต็มกันและกัน"